in Geel-Blauw (2008)

Frans Van Rompaey zorgde jarenlang voor extra leven in de brouwerij met zijn bijzonder gesmaakte cartoons en karikaturen. Hij tekende voor het clubblad en voor enkele professionele media. Vanwege een ziekte moest hij een punt zetten achter deze passie. Ook als supporter moest hij een stap terugzetten. Hij volgt het wel en wee nu vanop afstand.
Op bezoek bij sNARf.

"Cartoons tekenen lukt niet meer," vertelt Frans."Spijtig, want ik deed het graag. Maar dat is nu eenmaal het leven. Ik amuseer me sinds een jaar of drie met het maken van abstracte schilderijen."

"Ik leef nog intens met STVV mee. Naar de wedstrijden gaan hoort er niet meer bij. Vroeger trok ik met mijn twee beste kameraden naar Staaien. Na de match bleven we bij Pé, in het Kribbeke of in de Kanarie plakken. Om inspiratie op te doen voor mijn tekeningen hé (lacht). Nu ziet een wedstrijddag er helemaal anders uit. Mijn kameraden komen me om zes uur halen om iets te gaan eten of drinken. Ze zetten mij thuis af en rijden door naar Staaien. Ik volg de wedstrijd dan via de radio en teletekst."

"Mijn eerste cartoon dateert uit 1979, het was een stuk over de verkiezingen voor De Koerier. Daarna ging de bal stilaan aan het rollen. Ik stuurde een cartoon over basketbal naar het Nieuwsblad en die werd meteen gepubliceerd. Ze lieten vriendelijk weten dat ik nog meer materiaal mocht opsturen. Daarna tekende ik ook voor Het Belang van Limburg en Sport Magazine. In 1987 kreeg ik een perskaart van Sport Magazine. Dat waren leuke tijden. Ik zat hoog in de tribune op de persbanken. Terwijl de journalisten druk in de weer waren, kon ik op mijn gemak de wedstrijd volgen. De cartoons maakte ik thuis."

"Op vraag van Zefirin Swartenbroeck en Guy Lambeets maakte ik ook cartoons voor het clubblad van STVV. Dat deed ik met hart en ziel, want STVV was mijn club. Dat stak ik niet onder stoelen of banken. Ik zat dikwijls met mijn geel-blauwe sjaal op de perstribune. Daar kreeg ik natuurlijk wel opmerkingen over van enkele journalisten. 'Op de perstribune horen alleen objectieve of neutrale mensen thuis,' kreeg ik dan te horen. Ik lachte daar eens goed mee en trapte de bal terug: hoe neutraal is jouw pen? Dan zwegen ze meestal (lacht) .

"Het huwelijk van Stef en Connie Agten"

Ik heb onvergetelijke tijden meegemaakt op Staaien, als supporter en als cartoonist. De hamburgerkraam die de lucht inging tegen Sporting Hasselt, de burenstrijd met Waterschei en Winterslag, de promotie naar eerste klasse in 1987, de goal van Stef Agten in Anderlecht, de rivaliteit tussen STVV en Genk, de bekerfinale in 2003, noem maar op. In die tijd waren er ook nogal wat strubbelingen binnen het bestuur. Zoiets is natuurlijk ook een dankbaar iets voor een cartoonist. Veel negatieve reacties heb ik niet gekregen, toch zeker bij STVV niet. Slechts één keer hebben ze wat censuur doorgevoerd. In die tijd konden de mensen ook tegen een stootje. Ik tekende ook niet met de bedoeling iemand te kwetsen. Zoiets doe je niet met mensen van uw club. Kritiek mag, maar moet je niet overdrijven."

"Mijn tekeningen voor Sport Magazine lokten meer reacties uit. Ik had een cartoon getekend van een renner die op de grond lag. Een dokter reed met zijn fiets over hem, de spaken van zijn wielen waren spuiten. Amai, toen was het kot even te klein. Ik heb nog zo'n anekdote. Ik had een tekening van een body-builder gemaakt: een breed bolvormig lichaam en een piepklein hoofdje. Jempi Stijnen, de vader van Stijn en ex-assistent-trainer bij STVV, vond dat niet kunnen. Hij kende mensen die body buildingoefeningen deden louter voor hun gezondheid. Ik repliceerde dat die figuur geen kieken was en dat er in dat kleine hoofdje veel hersens zaten."

"Het was niet moeilijk om de nodige inspiratie te vinden voor het cLubblad van STVV. Ik was de hele week met de Kanaries begaan. Ik tekende meestal eerst het gezicht van de speler, een bestuurslid of de trainer, en daarna volgde de rest. Ik speelde in op de actualiteit ofwel werkte ik een karikatuur van de speler uit. Sommige periodes zette ik veel tekst bij de tekeningen, dan weer wat minder."

"Ik kreeg regelmatig een vraag om iets speciaal te tekenen, zoals de nieuwjaarskaarten voor de club of een cartoon als afscheidsgeschenk. Stef Agten vroeg me bijvoorbeeld om een cartoon te maken voor de uitnodigingen voor zijn huwelijk. Armand Schreurs en ik mochten het feest bijwonen. Dat waren leuke tijden."

Om dit boeiende en historische materiaal niet verloren te laten gaan, openen we op de officiële cLubsite bij 'historie' een nieuwe rubriek, gevuld met tientallen cartoons en karikaturen van sNARf. Tekeningen uit de oude doos, maar nog altijd grappig en waardevol, en zeker voor de supporters die de tijd van toen meemaakten.

oc