Schriek

Frans Van Rompaey werd geboren te Schriek op 12 mei 1947 als oudste van zeven. Hij volgde lager onderwijs in de gemeenteschool van Schriek. Sommige meesters wezen op zijn aanleg voor tekenen, maar dat viel niet uitermate op want Frans blonk eigenlijk uit in alles. Voor zijn middelbaar onderwijs werd Frans geronseld door paters die het land afschuimden (op aanwijzen van dorpspastoors en onderwijzers) op zoek naar 'geschikte exemplaren'. Deze bevoorrechten kwamen terecht in een internaatssysteem dat twaalfjarige jongetjes aan de normale wereld en het gewone leven onttrok en hen tot in het absurde 'beschermde tegen slechte invloeden'.

Na een moeizame start leek Frans Van Rompaey spoedig het studieritme van de Grieks-Latijnse beet te hebben, maar na vier jaren liep het mis in het juvenaat-college te Tervuren. Frans bleek geen priesterroeping te hebben en koesterde geen missionarisambities. Hij verhuisde naar Hagelstein in Sint-Katelijne-Waver voor de laatste twee humaniorajaren, de poësis en retorica.

Frans had tijdens de zes eenzijdige humaniorajaren 0 uren tekenles gekregen. Toevallig ontdekte hij in een boekje het bestaan van een opleiding tot tekenleraar en het viel hem mee dat die studies slechts twee jaar duurden. Na de logische aanpassingsperiode vond Frans absoluut zijn draai in het regentaat P.O. in Sint-Thomas te Brussel. Graag had hij er nog een paar jaartjes bijgedaan.

Sint-Truiden

Na zijn legerdienst werd Frans een 'geïmporteerde bink'. In the summer of 69 huwde hij Madeleine Thierie uit Montenaken. Frans, studentenpreses in Brussel, leerde er zijn echtgenote kennen die in het Imelda-instituut eveneens een lerarenopleiding volgde. Frans en Madeleine verloren hun hart aan Sint-Truiden, waar ze eerst zes jaar in de Molenstraat woonden en sinds 1976 'op de Kabei'.

Bezigheden van Frans:

• om den brode: tekenleraar te Tienen, Meldert, Herk-de-Stad en Sint-Truiden
• om 'de rest':
  voetballen bij de Basiliekjongens Kortenbos en later bij SK Klein-Vorsen
  Suffolkschapen fokken (meermaals Limburgs en zelfs nationaal kampioen in 1986)
  duivenmelken, als helper van Karlo, zijn jongste zoon
  supporteren voor STVV
  fruit kweken
  hoogstambomen beschermen
  cartoons en schilderijen produceren

Frans deed het allemaal met wisselend succes. Soms vraagt hij zich af hoe het zou geweest zijn als hij was blijven schilderen. Vijfentwintig 'lege jaren' veeg je niet vol met één penseelstreek.

Schilder en cartoonist

In 1978 werd Frans Van Rompaey geselecteerd voor de provinciale prijzen 'schilderkunst' van Antwerpen (geboorte) en Limburg (woonplaats).

In Brussel werd hij tweede laureaat in de schilderwedstrijd Toetenel.

Exposities in galerij L'escalier (1978) en galerij Bedford (1979) leken het startsein voor een succesvolle kunstenaarscarrière.

Maar het lot beslist. Van de ene dag op de andere tuimelde Frans Van Rompaey (pseudoniem sNARf) in het cartoonwereldje. Hij publiceerde in verschillende kranten en tijdschriften van 1979 tot 2004.
Nationaal in Het Nieuwsblad, Het Belang van Limburg, Knack, Le Vif, Brandpunt, Koerier, 't Pallieterke, Sportmagazine, ...
Lokaal in het Plusblad, de Stadsgazet, het clubblad Geel-Blauw STVV, 't Bukske, ...

In 2001 kreeg Frans slecht nieuws van het gezondheidsfront. Koortsachtig schildert hij sindsdien 'op goede momenten' figuratieve (zelfportretten) en minder-figuratieve creaties.

Groepstentoonstellingen

Prijzen, vermeldingen, selecties